A nosa igrexa encheuse onte para celebrar a vida e a morte de Concha.
Cunha emoción non disimulada, xuntos fomos repasando a herdanza que Concha deixa en todos o que tivemos a sorte de coñecela e compartir parte da nosa vida xunta ela.
A súa disposición para o servizo, calado e incondicional; a súa intuición e intelixencia para interpretar a realidade e ás persoas; a súa capacidade para saber estar en todas as situacións; a súa fortaleza de ánimo…
A nosa Comunidade sente como propria a súa perda. Sabémola xa na presenza amorosa de Deus. E, como toda a súa vida, ao carón de Enrique, que levaba algo máis dun ano esperando pola súa Conchiña.
Ata sempre, amiga, compañeira.
An interesting discussion is value comment. I feel that you should write more on this matter, it may not be a taboo topic but usually individuals are not enough to speak on such topics. To the next. Cheers