O Foro de Davos é unha asemblea mundial que reune nos dias finais de Xaneiro en Davos (Suíza) a executivos de grandes empresas, politicos, representantes de ONGS, lideres relixiosos e medios de comunicación. Na devandita asemblea trátanse asuntos como conflitos internacionais, pobreza, problemas ambientais… e trátanse de buscar posibles solucións. O Papa Francisco quixo facer chegar a voz da Igrexa a este Foro:
Ao Profesor Klaus Schwab, Presidente Executivo do Fórum Económico Mundial:
Ante todo, quixese darlle as grazas pola súa amable invitación a dirixirme á convención anual do Fórum Económico Mundial, que terá lugar en Davos-Klosters, a finais de xaneiro, sobre o tema «O Dominio da Cuarta Revolución Industrial». Fágolle presente os meus mellores desexos pola fecundidade deste encontro, que busca incentivar a continuidade social e a responsabilidade ambiental, por medio dun diálogo construtivo entre o goberno, líderes empresariais e cívicos, así como tamén con distinguidos representantes dos sectores políticos, financeiros e culturais. Os albores da así chamada «cuarta revolución industrial» foron acompañados por unha crecente sensación da inevitabilidad dunha drástica redución do número de postos de traballo. Os últimos estudos conducidos pola Organización Internacional do Traballo indican que, na actualidade, o desemprego afecta por centos de millóns de persoas. A «financialización» e a «tecnologización» das economías globais e nacionais, produciron cambios de gran envergadura no campo do traballo. Menos oportunidades para un emprego satisfactorio e digno, conxugado coa redución da seguridade social, están a causar un inquietante aumento de desigualdade e pobreza en diferentes países. Hai unha clara necesidade de crear novas formas de actividade empresarial que, mentres fomentan o desenvolvemento de tecnoloxías avanzadas, sexan tamén capaces de utilizalas para crear traballo digno para todos, soster e consolidar os dereitos sociais e protexer o medioambiente. É o home quen debe guiar o desenvolvemento tecnolóxico, sen deixarse dominar por el.
A todos vostedes diríxome unha vez máis: Non se esquezan dos pobres! Este é o principal desafío que teñen vostedes, como líderes no mundo dos negocios. «Quen ten os medios para vivir unha vida digna, en lugar de preocuparse polos seus privilexios, debe tratar de axudar aos máis pobres para que poidan acceder tamén a unha condición de vida acorde coa dignidade humana, mediante o desenvolvemento do seu potencial humano, cultural, económico e social» (Encontro coa Clase Dirixente e co Corpo Diplomático, Bangui, 29 novembro 2015).
Nunca debemos permitir que «a cultura do benestar nos anestesie», volvéndonos incapaces de «compadecernos ante os clamores dos outros, de non chorar ante o drama dos demais nin de interesarnos de coidalos, coma se todo fose unha responsabilidade allea que non nos incumbe» (Evangelium gaudium, 54).
Chorar pola miseria dos demais non significa só compartir os seus sufrimentos, senón tamén e sobre todo, tomar conciencia que nosas propias accións son unha das causas da inxustiza e a desigualdade. «Abramos os nosos ollos para mirar as miserias do mundo, as feridas de tantos irmáns e irmás privados da dignidade, e sintámonos provocados a escoitar o seu berro de auxilio. As nosas mans estreiten as súas mans, e achegar a nós para que sintan a calor da nosa presenza, da nosa amizade e da fraternidade. Que o seu berro vólvase o noso e xuntos podamos romper a barreira da indiferenza que adoita reinar campante para esconder a hipocrisía e o egoísmo» (Bula de indicción do Xubileu Extraordinario da Misericordia, Misericordia vultus, 15).
Unha vez que tomamos conciencia disto, chegamos a ser humanos máis plenos, pois a nosa responsabilidade para cos nosos irmáns e irmás é unha parte esencial da nosa humanidade común. Non teñan medo de abrir a súa mente e o seu corazón aos pobres. Deste xeito, vostedes poderán dar renda solta aos seus talentos económicos e técnicos, e descubrir a felicidade dunha vida plena, que non lles pode proporcionar o só consumismo.
Fronte aos profundos cambios que marcan época, os líderes mundiais enfróntanse ao reto de garantir que a futura «cuarta revolución industrial», resultado da robótica e das innovacións científicas e tecnolóxicas, non conduza á destrución da persoa humana -remplazada por unha máquina sen alma-, ou á transformación do noso planeta nun xardín baleiro para o goce duns poucos elixidos.
Pola contra, o momento actual proporciona unha valiosa oportunidade para guiar e gobernar o proceso agora en curso, e construír sociedades inclusivas baseadas no respecto pola dignidade humana, a tolerancia, a compaixón e a misericordia. Ínstolles, pois, a afrontar de novo o diálogo sobre como construír o futuro do planeta, «a nosa casa común», e exhorto a vostedes a facer un esforzo unido para lograr un desenvolvemento sustentable e integral.
Como sinalei moitas veces, e reitéroo agora con moito gusto, a actividade empresarial é «unha nobre vocación orientada a producir riqueza e a mellorar o mundo para todos», especialmente «se entende que a creación de postos de traballo é parte ineludible do seu servizo ao ben común» (Laudato se’, 129). Como tal, ten a responsabilidade de axudar a superar a complexa crise da sociedade e do medio ambiente, e loitar contra a pobreza. Isto fará que sexa posible mellorar a precaria condición de vida de millóns de persoas e pechar a brecha que dá lugar a numerosas inxustizas, que erosiona os valores fundamentais da sociedade, como a igualdade, a xustiza e a solidariedade.
Deste xeito, a través do recurso privilexiado ao diálogo, o Foro Económico Mundial pode converterse nunha plataforma para a defensa e protección da creación, como tamén para a consecución de «un progreso máis san, máis humano, máis social, máis integral» (Laudato se’, 112), tendo ademais debidamente en conta os obxectivos ambientais e a necesidade de maximizar os esforzos para erradicar a pobreza, como se establece no Programa para o Desenvolvemento Sustentable de 2030 e no Acordo de París establecido na Convención Marco das Nacións Unidas sobre o Cambio Climático.
Señor Presidente, renovando os meus mellores desexos para o éxito da próxima reunión en Davos, invoco sobre Ud. e sobre todos os participantes no Foro, xunto coas súas familias, a abundante bendición de Deus.
Vaticano, o 30 de decembro de 2015
Mais información aquí