Evanxeo do Domingo 2 de Outubro

LECTURA DEL SANTO EVANGELIO SEGÚN SAN  LUCAS

En aquel tiempo, los apóstoles le pidieron al Señor: «Auméntanos la fe.» El Señor contestó: «Si tuvierais fe como un granito de mostaza, diríais a esa morera: «Arráncate de raíz y plántate en el mar.» Y os obedecería.

Suponed que un criado vuestro trabaja como labrador o como pastor; cuando vuelve del campo, ¿quién de vosotros le dice: «En seguida, ven y ponte a la mesa»? ¿No le diréis: ‘Prepárame de cenar, cíñete y sírveme mientras como y bebo, y después comerás y beberás tú»? ¿Tenéis que estar agradecidos al criado porque ha hecho lo mandado? Lo mismo vosotros: cuando hayáis hecho todo lo mandado, decid: «Somos unos pobres siervos, hemos hecho lo que teníamos que hacer.» (Lucas 17, 5-10)

LECTURA DO SANTO EVANXEO SEGUNDO LUCAS

Naquel tempo, rogáronlle os apóstolos ó Señor: – ¡Auméntano-la fe! O Señor respondeulles: – Se tivesedes polo menos unha fe coma un gran de mostaza, diriádesllea esta moreira: «Arríncate e plántate no mar», e seguro que vos obedecía.

E ¿quen de vós que teña un criado arando ou pastoreando, lle di cando chega da veiga: «Entra axiña e ponte á mesa». ¿Non lle dirá máis ben: «Prepara a cea, viste a roupa de traballo e ponme a comida; e cando eu remate de comer e beber, comerás e beberás ti?» ¿Ou é que aínda lle vai ter que estar agradecido ó criado por face-lo que lle manda? Así tamén vós, cando fagades todo o que se vos mande, dicide: «Somos simples servidores: total, non fixemos máis do que tiñamos que facer». (Lucas 17, 5-10)

La actitud de fe a la que Jesús nos llama hoy es la del coraje de combatir la oscuridad, la valentía de buscar la verdad, y el valor para asumir, «visto lo que podemos ver», una decisión interpretativa sobre el mundo y sobre lo que no se puede ver. Todo lo contrario de una «fe del carbonero», todo lo contrario de una actitud infantil, ciega, cobarde, alienante… Cuando nos recomienda una actitud de fe, lo que Jesús nos pide es una actitud valiente de coraje, de atrevernos a tomar una decisión interpretativa de la existencia, a partir de lo poco o mucho que dan de sí nuestras actuales condiciones de conocimiento. Él también tuvo fe, no lo veía claro, y tuvo el coraje de tomar una posición existencial positiva y creativa ante las oscuridades que rodean el mundo y nuestras vidas personales (KOINONIA)