4º Domingo de Coresma 30 de marzo
Seguimos, neste cuarto domingo de Coresma, afondando no sentido último, na raíz, no cerne mesmo da nosa fe, baseada na idea dun Deus Pai e Nai que nos fai irmás, irmáns, e nos demanda xustiza dende esa posición de servizo. Hoxe o texto bíblico rescata para nós unha desas vellas palabras que o tempo desgastou e que é preciso recuperar, resucitar, para entender o moito que esixe de nós: a palabra “reconciliación”. A palabra vincúlase ao substantivo latino concilium (asemblea, reunión), e así, o sentido orixinal da mesma sería facer volver a alguén á asemblea, á unión, ao acordo con outras persoas. Isto é, o que se nos enconmenda é construír comunidade e, dende aí, camiñar cara o Reino cada día, dende a horizontalidade, dende a apertura, dende a irmandade.
Irmáns:
Quen estea en Cristo é unha criatura nova: o que era vello, pasou. Velaí unha realidade nova.
E todo iso provén de Deus que nos reconciliou consigo por medio de Cristo e nos encomendou o servizo da reconciliación.
Pois Deus estaba en Cristo reconciliando o mundo consigo, non levando conta dos delitos dos homes e poñendo en nós a mensaxe da reconciliación.
2 Cor 5, 17-19
