Acta da Asemblea de Crentes Galegos

Deixamos aquí a acta da Asemblea de Crntes Galegos celebrada o pasado 14 de maio:

O Domingo, día 14 de abril celebrouse en Santiago de Compostela a XXX Asemblea de Crentes Galeg@s.

A Asemblea é o xuntanza anual que convoca a tódalas persoas que están nos  grupos e comunidades   coordinadas na  Coordinadora de Crentes Galeg@s. O lema da asemblea foi: COMO CONSTRUÍR A PAZ DENDE A REBELDÍA.

I.-   Na primeira parte da mañá adicouse a exposición de Moisés Lozano:

Partiu da evolución dos datos da pobreza e máis do paro en Galicia e no Estado. Pasou  despois a unha clara exposición  da ideoloxía neoliberal, resaltando como cada unha das súas características  vanse implantando   implacablemente , nesta Europa de gobernos de dereitas, instrumentos do capital.

Ideoloxía neoliberal, que rexeita o papel do estado na sociedade. Vai parella co  pensamento único (pretensión universalizadora do capital financieiro internacional), coa creación dun mercado mundial sen barreiras para o capital financieiro, comercial e produtivo (globalización) que produce máis e máis desemprego, pobreza e desigualdade económica xa que hoxe en día o 14% da poboación é  máis rica fronte a un 86% que é máis pobre. Todo iso baixo a batuta duns mercados insaciables xeradores dunha economía especuladora que leva consigo un  consumismo esaxerado e unha sobre explotación dos recursos do planeta.

Existen alternativas:  É urxente por en práctica políticas adecuadas para endereitar as presentes tendencias en cinco áreas: multi lateralismo, seguridade, identidade, valores democráticos e economía, citando a Mayor Zaragoza . Para o cal é necesaria a cultura do pensamento crítico fronte o pensamento único.

E as alternativas pasan  tamén por  camiñar cara a unha cultura da paz que comprendería unha  Educación para a paz; para os dereitos humanos e para a democracia;  superación da exclusión e da pobreza;  o diálogo inter cultural e a resolución pacífica dos conflitos.

II.-  No coloquio  que veu a continuación,  aparte de outras intervencións, expúxose con detalle a  loita levada a cabo por unha das nosas compañeiras,dependente, denunciando o recorte na asistencia domiciliaria a xente que o necesita, por parte do concello da Coruña. Este exemplo de loita concreta deu pe a varias comunicacións por parte de persoas entre nós  que coñecen de primeira man os recortes que están a sufrir os servizos sociais en todo o territorio así como a necesidade de facer loitas concretas que as veces teñen  máis repercusión do que un pensa ou  pode prever.

Coincidimos no  grave da situación,na inxustiza crecente e esnaquizamento do estado social a que nos está a levar o neoliberalismo, con repercusións máis graves entre os máis débiles. Concordábase tamén na necesidade de seguir estando presente alí onde a xente se mobilice en plataformas pola sanidade, polo ensino, polos servizos sociais, pola lingua…

III.-Despois do xantar compartido adicamos un tempo a reflexións e conclusións. Sentímonos urxidos a continuar a resistencia na radicalidade; sen medo polo número de xente que poidamos ser; sen ocultar a nosa identidade, e facéndonos presentes como Coordinadora cando conveña, sen propaganda nin vergoña.

Quedouse en enviar un comunicado  á prensa, así como a seguir traballando nalgún autocolante  relativo ao momento presente.

IV.- Rematámolo  día cunha eucaristía. No marco dela fixemos plegaria tamén  das propostas de cáritas ante os retos da situación actual, referentes a protección social e servizos sociais, a o acceso a unha vivenda digna, sobre o emprego, sobre a inmigración e sobre cooperación para o desenvolvemento e financiamento.

A sensación do conxunto das persoas que estivemos na xornada foi de agradecemento polo día, de confirmación na loita, e de  esperanza de  que “es tarde pero es nuestra hora” ,en palabras de Casaldáliga.